Tema: Quais ideias merecem ser espalhadas
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Praeteritis, inquit, gaudeo. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Oratio me istius philosophi non offendit; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quis est tam dissimile homini. Urgent tamen et nihil remittunt. Memini me adesse P. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Duo Reges: constructio interrete. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Dat enim intervalla et relaxat. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Cur id non ita fit? Quis est enim aut quotus quisque, cui, mora cum adpropinquet, non refugiat timido sanguen átque exalbescát metu? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Age sane, inquam. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Num quid tale Democritus? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Erat enim res aperta. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quis est tam dissimile homini. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Audeo dicere, inquit. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Sed quae tandem ista ratio est? Dici enim nihil potest verius. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Hoc sic expositum dissimile est superiori.
Bork
Ergo, inquit, tibi Q. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sin aliud quid voles, postea. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
